Οι εκλογές υπήρξε ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Αξέχαστες ερμηνείες, διαχρονικές ατάκες και προεκλογικές δεσμεύσεις που μοιάζουν να μην άλλαξαν ποτέ. Ο κινηματογράφος εμπνεύστηκε από την πολιτική ζωή, τα πολιτικά ήθη και έθιμα υποψηφίων και ψηφοφόρων. Ή μήπως συμβαίνει και το αντίθετο;
Μία από τις κλασικότερες ταινίες είναι χωρίς αμφιβολία το «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965) σε σκηνοθεσία και σενάριο του Αλέκου Σακελλάριου.
Πρωταγωνιστής ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στο ρόλο του υπουργού Αγροτικής Ανασυγκροτήσεως Ανδρέα Μαυρογιαλούρου.
Ένα μικρό ατύχημα με το αυτοκίνητο σε ένα ξεχασμένο χωριό της εκλογικής του περιφέρειας, θα γίνει η αιτία ο Μαυρογιαλούρος να ανακαλύψει τις ρεμούλες και τις απάτες του ιδιαιτέρου του παρέα με τον κομματάρχη της περιοχής Γκρούεζα.
Προσποιούμενος και ο ίδιος ο υπουργός ότι είναι «εμπορευάμενος» θα ακούσει τα παράπονα των κατοίκων και θα φασκελώσει μαζί τους τον υπουργό Μαυρογιαλούρο. Στο τέλος θα υποβάλει την παραίτησή του και θα προσπαθήσει να βάλει σε τάξη το σπίτι του.
Ο Γκρούεζας εκείνης της ταινίας, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, θα δώσει ρεσιτάλ ηθοποιίας και στην ταινία «Τζένη Τζένη» (1966) σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου και σενάριο Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου