Στην Ελλάδα της κρίσης και των μεγάλων μισθολογικών μειώσεων, οι μισθωτοί βαρύνονται αθροιστικά με τους υψηλότερους φόρους και τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές.
Προσεγγίζουν εκείνες του Βελγίου και της Γερμανίας.
Συνδυασμένες οι μειώσεις μισθών με το υψηλό φορολογικό και ασφαλιστικό βάρος δεν αφήνουν πολλά περιθώρια δημιουργίας και ανάπτυξης.
Αν διατηρηθούν αυτές οι συνθήκες επί μακρόν η χώρα δεν θα έχει καμία μα καμία τύχη.
Οσο η εργασία υποαμείβεται και υπερφορολογείται, προκοπή δεν μπορούμε να έχουμε.
Γι' αυτό επιβάλλεται το ταχύτερο φορολογική ελάφρυνση της εργασίας ως αντιστάθμισμα της πάταξης της φοροδιαφυγής των εχόντων και κατεχόντων.
Θα είναι αυτή επιλογή όχι μόνο δικαιότερης κατανομής των βαρών, αλλά και επιλογή ανάπτυξης μαζί. Την οποία όλοι επιζητούν, αλλά κανείς δεν επιδιώκει πραγματικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου